Ing gardu listrik tinggalan Londo (isik akeh nang sekitar Madiun nganti tahun 1970-an, nurut angkringan Jogja saiki isik ana tinggalene nang Palbapang Bantul.. muga-muga ora katut rusak kena lindhu Jogja) ana tulisane "SING NGEMEK MATI". Peringatan sing "berlebihan" tak kira, soale spaning listrik jaman iku mung 110 V. Jaman saiki tegangan 220 V wae peringatane ora serem kaya ngono kuwi.Iki soal liya, sing tau nyantri utawa sinau moco Al-Quran mesthi paham nek ing buku (mushaf) kitab sucine wong Islam iku ana potongan ayat 79 surat Al-Waqiah “Laa Yamassuhu illal Muthahharun” sing tegese “ora ngemek kacuali wong sing wis disucikan”. Maksud ayat iku dadi bahan perdebatan. Ana uwong sing negesi kanthi wantah yaiku ora kena ndemok Quran nalika nembe batal wudhu. tapi ana Ulama sing nganggep, ndemok Al Quran nalika hadas (batal wudune) ora apa-apa merga sing dimaksud "wong sing disucikan" iku maksude wong sing wis "entuk dalan padhang" ing uripe. Kyai Ghaffar Ismail (bapake penyair Taufiq Ismail), nate ngendika piyambake yakin ndemok Quran senajan lagi hadast ora apa-apa, nanging selawase urip nganti sedane piyambake gak nate ndemok Al Quran nalika ora suci…
Merga Al Quran dianggep suci, para santri umume wedi mbuang suwekan Al Quran sembarangan supaya gak dilangkahi uwon. Ing langgar ndeso, suwekan mushaf biasane disempit-sempitne ing kusen utawa tembok sing bolong. Ana penemu nek sing dihormati iku "dawuhe Gusti" dudu "mushaf" utawa "lembaran kitab". Sebab ing percetakan, lembaran mau dianggep kaya barang cetakan biasa. apameneh durung mesthi pemilik lan manager percetakane wong islam. Masiyo Islam, bakal kerepotan nalika arep nggarap Quran nang percetakan, angger bar ngentut para pekerja bola-bali kudu wudhu.
Mungkin bisa disebut "berlebihan" utawa "parno" (paranoid) menawa ngerasa angger tulisan Arab mesthi ayat suci, suwekan bungkus Pak Pung Oil sing sing ana tulisan Arabe dianggep suci padahal iku “arab pegon” (tulisan Arab tapi unine bahasa Melayu istilahe “hurup Jawi”) unine: “ini obat terbikin daripada rempah-rempah tradisionil yang terpilih”. Malah PDA, disk utawa CD sing ana program qurane, masiyo gak nembe off gak ana tulisane Arab tetep ae gak wani nglangkahi, gak wani nggawa nang njero toilet,,, merga wedi dosa… he,he,he….
Saking kurmate karo sing mambu Arab, angger krungu bahasa Arab dianggep donga… Kang Sadikin TKI ing Arab, tau diseneni Askar (tentara Arab), Askar mau nesu banget ngenggo misuh-misuh. Merga askar Arab asli (dudu Arab Pasar Kliwon Solo utawa Arab Ampel Suroboyo), mesthi ae misuhe ya nganggo bahasa Arab (bangsane “anta khimar, anta majnun”, dll dudu "jangkrik", "semprul", "bajinguk", dll).
Tapi Kang Sadikin iku santri ndeso sing soleh, krungu boso Arab senajan pisuhan isik dianggep donga, mula enggal ngangkat tangane karo muni “Aaaaamiienn.. Aaammmiiieeen…Aaamieeen”. Askar bingung….akhire sadar nek sing adiadhepi wong gemblung. Arep misuh nganti kebun binatang mulai khimar, unta, wedus, dll metu kabeh percuma...
